Με συγχωρεί εμένα ο Θεός;

Με συγχωρεί εμένα ο Θεός;

 

Ένα ερώτημα που μπορεί να περάσει σχεδόν μέσα από το μυαλό κάθε ειλικρινούς
ανθρώπου. Ένα ερώτημα που ίσως απεγνωσμένα ψάχνει να απαντήσει κάθε ειλικρινής
άνθρωπος. Το λάθος, η παράβαση, η αμαρτία, το κακό, η λάθος επιλογή, είναι πολλές η
αφορμή ο άνθρωπος να έρθει σε περισυλλογή και να ψάξει να βρει τι φταίει.
Είναι όμως αρκετό ο άνθρωπος να πει ένα αόριστο ‘’φταίω’’ ή χρειάζεται κάτι παραπάνω; Ο
Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, τον αγάπησε περισσότερο από κάθε πλάσμα Του και σε αυτόν
πάνω θέλησε να φανερώσει την τέλεια αγάπη Του. Ο άνθρωπος έπεσε, πλανήθηκε και δεν
δέχθηκε να γίνει αποδέκτης αυτής της αγάπης. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από το ανθρώπινο γένος
πάντα έβρισκε ανθρώπους που αναζητούσαν το Θεό, το Δημιουργό τους δηλαδή. Ο Λόγος
του Θεού, η Αγία Γραφή, εστιάζει πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους ή άλλοτε και σε ολόκληρο
λαό, το λαό Ισραήλ που ήταν οι απόγονοι ενός πιστού ανθρώπου, του Αβραάμ. Στην Καινή
Διαθήκη βέβαια, δεν υπάρχει πλέον συγκεκριμένο έθνος ή φυλή, αλλά λαός του Θεού είναι
κάθε άνθρωπος που πιστεύει αληθινά και έμπρακτα στον Ιησού Χριστό. Είτε τότε, είτε
σήμερα ο άνθρωπος έχει τεράστια ανάγκη να βρει το Θεό, να τον ψηλαφίσει και μάλιστα να
τον γνωρίσει.
Πώς θα γίνει όμως αυτό; Με έναν τρόπο: αναγνωρίζοντας ο άνθρωπος ότι όταν φταίει, όταν
αμαρτάνει, το κάνει ενώπιον του Θεού, κι όχι αόριστα. Για ποιο λόγο όταν ο κλέφτης κλέβει,
χτυπάει η καρδιά του και έχει ταραχή; Γιατί ο φονιάς όταν σκοτώνει προσπαθεί να καλύψει
το έγκλημα του και να κρυφθεί; Διότι, η αμαρτία του είναι ενώπιον του Θεού. Διότι ο Κύριος
τα βλέπει όλα. Θα πει όμως κάποιος, εγώ δεν είμαι κλέφτης ή εγώ δεν είμαι φονιάς, κάνω
καλά έργα, δεν πειράζω κανέναν, είμαι καλός άνθρωπος. Η αλήθεια του ευαγγελίου λέει
ρητά: ‘’ πάντες ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ’’ (Προς Ρωμαίους 3,23). Όλοι
είμαστε αμαρτωλοί. Όλοι φταίμε, και όλοι έχουμε ανάγκη τον Ιησού Χριστό. Ο Λόγος του
Θεού μας αναφέρει: ‘’δὲν εἶναι οὐδὲν κτίσμα ἀφανὲς ἐνώπιον αὐτοῦ, ἀλλὰ πάντα εἶναι
γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, πρὸς ὅν ἔχομεν νὰ δώσωμεν λόγον.’’
(Προς Εβραίους 4,13). Το ότι όμως ο άνθρωπος θα συναισθανθεί τα αμαρτήματα του και την
ενοχή του είναι ο δρόμος που θα τον φέρει στον Ιησού Χριστό, στη σωτηρία κι όχι στην
απώλεια. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε συγκεκριμένα: ‘’Πᾶν ὅ, τι μοι δίδει ὁ Πατήρ, πρὸς
ἐμὲ θέλει ἐλθεῖ, καὶ τὸν ἐρχόμενον πρὸς ἐμὲ δὲν θέλω ἐκβάλει ἔξω·’’ (Κατά Ιωάννην 6,37). Η
αλήθεια όμως είναι δυστυχώς ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να σκεπάσει τα δικά του λάθη, να
κρύψει τις αμαρτίες του, τα πάθη ή ακόμα και να τα δικαιολογήσει. Ο Δαβίδ, ο άνθρωπος
του Θεού πάνω σε αυτό λέει:’’ Τίς συναισθάνεται τὰ ἑαυτοῦ ἁμαρτήματα; καθάρισόν με ἀπὸ
τῶν κρυφίων ἁμαρτημάτων.’’(Ψαλμοί 19,12). Ωστόσο, όποιος δεχθεί αυτή τη διόρθωση και
συντρίψει την καρδιά του ενώπιον του Θεού θα ελεηθεί.
Βέβαια, ο εχθρός της ψυχής του ανθρώπου, ο διάβολος προσπαθεί να εμποδίσει τον
άνθρωπο να πλησιάσει τον Ιησού. Ακόμα κι αν τον πλησιάσει, προσπαθεί να του βάλλει
αμφιβολίες ότι ο Χριστός μπορεί να τον συγχωρέσει. Κι άνθρωπος ρωτά: ‘’Με συγχωρεί
εμένα ο Θεός;’’. Η απάντηση είναι μέσα στον αψευδή λόγο του Θεού: ‘’ ἐὰν ὅμως
περιπατῶμεν ἐν τῷ φωτί, καθὼς αὐτὸς εἶναι ἐν τῷ φωτί, ἔχομεν κοινωνίαν μετ ̓ ἀλλήλων, καὶ
τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.’’(Α ́Ιωάννου
1,7) και ‘’ Ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, εἶναι πιστὸς καὶ δίκαιος, ὥστε νὰ συγχωρήσῃ
εἰς ἡμᾶς τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.’’(Α’ Ιωάννου 1,9). Όποιος
μετανοεί ειλικρινά ο Θεός αμέσως τον συγχωρεί. Τον συγχωρεί και παραβλέπει (=κάνει πως
δεν είδε ο Θεός την αμαρτία μας). Μάλιστα δεν αποδίδει την τιμωρία, αλλά το έλεος και τη λύτρωση, την αγαλλίαση της σωτηρίας. Αντιθέτως, ‘’ Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι δὲν ἡμαρτήσαμεν,
ψεύστην κάμνομεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ δὲν ὑπάρχει ἐν ἡμῖν.’’(Α’ Ιωάννου 1,10).
Γι’ αυτό αγαπητή ψυχή, σε προτρέπει ο Ιησούς Χριστός να καταφύγεις στην αγκαλιά Του.
Θέλει να σε σώσει, όχι γιατί του έδωσες κάτι, όχι γιατί πλήρωσες με χρυσό ή ασήμι τη
σωτηρία σου, αλλά επειδή σε αγαπά. Ο Θεός είναι αγάπη. Όταν μετανοεί ο άνθρωπος
ζητώντας να τον καθαρίσει το αίμα του Ιησού Χριστού, τότε ο Θεός δε θυμάται πια το
παρελθόν του: ‘’διότι θέλω εἶσθαι ἵλεως εἰς τὰς ἀδικίας αὐτῶν, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ
τὰς ἀνομίας αὐτῶν δὲν θέλω ἐνθυμεῖσθαι πλέον.’’ (Προς Εβραίους 8,12). Αμήν.